channel:1 –– talk with class 2018 – 15-05-2018 (tekst & foto's: Karlijn Vermeij)
talk:with
frieda de witte
Wie zijn de kunstenaars die een mentortraject volgen bij about:blank? Waar zijn ze mee bezig en wat halen zij uit about:blank? Tussen nu en juni zullen we regelmatig een gesprek online zetten waarin al deze vragen met jullie worden gedeeld.
Deze keer een gesprek met Frieda de Witte in haar studio aan de Travertijnstraat.
Frieda de Witte (1987)
Academie Minerva, 2013
Mentor: Judith Spijksma
KV: Hoe is het hier in je studio?
FdW: Ik ben hier eigenlijk niet meer zo vaak. Sterker nog, ik heb een aantal weken geleden besloten om even niet meer te tekenen. Ik ging altijd zo’n drie keer per week doelgericht en met veel plezier naar mijn atelier, maar ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik perse iets moest maken. Alsof ik iets moest bewijzen. Op die manier kwam mijn werk niet meer tot z’n recht. Ik raakte daar eerst heel gefrustreerd van, maar ik besef me sinds een tijdje dat ik het maar beter kan accepteren.
KV: Had je liever ergens anders afgesproken?
FdW: Nee, ik vind dit eigenlijk wel prima, ik ben nog steeds graag in mijn atelier. Ik weet nu dat deze blokkades er ook gewoon bij horen. Als je vers van de kunstacademie komt, dan zit je nog vol met hoop en ambitie. Ik was er destijds niet op voorbereid dat het soms ook gewoon even tegenzit. Tegenslagen zijn ook onderdeel van je kunstenaarschap. Tijd nemen voor zelfreflectie om vervolgens weer nieuw werk te kunnen maken is cruciaal. Het is goed dat je je ontwikkelt, dat je naar openingen gaat, met anderen in gesprek gaat, maar het is ook belangrijk om daar soms even afstand van te nemen.
KV: Waaraan merkte je dat je in een zwart gat zat?
FdW: Ik had minder zin om iets te maken en als ik iets maakte, voelde het als een teleurstelling. Ik was te veel aan het zoeken. Ik heb altijd de werkwijze gehad om verhalen op mij af te laten komen. Het ging altijd heel organisch. Op een gegeven moment probeerde ik dit af te dwingen. Zo ging ik intens onderzoek doen naar mijn familiegeschiedenis, in de hoop meer te leren over mijzelf en mijn identiteit. Ik maakte een reis door Friesland langs de plekken waar mijn familie vandaan komt, maar ik realiseerde me ineens dat er geen plezier aan beleefde en het mezelf aan het verplichten was. Misschien was het ook wel goed dat ik dat deed, want daardoor ben ik waar ik nu ben.
KV: Wat heeft je mentor Judith Spijksma hierin betekend?
FdW: Ik meldde me destijds bij about:blank aan met het idee van: als ik met Judith in gesprek ga, dan kan daar vanzelf weer iets uit ontstaan. Ze zocht mij op in mijn atelier en we hadden prettige, ongedwongen gesprekken. Ook spraken we af bij het Fries Museum, waar ze mij werk van interessante kunstenaars en verschillende expositiemethodes toonde. Ik vond dit heel waardevol. Maar ik voelde dat ik mezelf tijdens onze gesprekken klem zette, dat ik niet tot een essentie kwam. Ik had geen plezier om iets te vertellen over mijn werk en werd er nerveus van. Judith zag ook wel die strijd bij mij.
We waren wel bezig met het kunstenaarschap, welke galeries voor mij interessant waren, hoe ik mezelf kon presenteren, maar dat verwaterde doordat ik zo zoekende was in mijn werk. Als je niet achter je eigen werk staat, dan heeft het geen zin om naar de juiste galeries te kijken. Ik had twijfels en een knagend schuldgevoel, maar dat negeerde ik. Dat doe ik nu gelukkig niet meer.
KV: Raad je het aan om een traject bij about:blank te doen?
FdW: Zeker, voor mij zijn de gesprekken heel verhelderend geweest. Op momenten waarop ik hulp nodig had, kon ik gemakkelijk contact met Judith opnemen. Ik denk dat het traject voor elke kunstenaar waardevol kan zijn, of je nu onzeker bent over je werk of niet. Als kunstenaar kun je de neiging hebben om in een cocon te leven, en about:blank haalt je daar weer even uit. Ik vond het ook leuk om de andere deelnemers te ontmoeten en de verschillende onzekerheden en zoektochten te zien. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe iedereen er aan het eind van dit traject voor staat.
Ik zou zeggen: wees niet bang om in het zwarte gat te belanden. Volgens mij is de oplossing het niet zoeken naar een oplossing. Rust nemen en geen kunst maken betekent niet dat je geen kunstenaar bent, maar dat je je vak juist heel serieus neemt.
KV: Wat ga je de komende tijd doen?
FdW: Het lijkt mij fijn om meer te reizen en exposities op te zoeken. Binnenkort opent een expositie die ik heb georganiseerd in Galerie Noord met vijf zeer getalenteerde kunstenaars. De expositie heet Meanderen, waar ik bij de opening inga op de twijfel en onzekerheden die we als kunstenaars soms tegenkomen. Een ode aan de twijfel noem ik het.